در سنین مدرسه ، بدن به دلیل رشد به آهن بیشتری نیاز دارد و مصرف ناکافی منابع غذایی حاوی آهن در این دوران منجر به کمبود آهن می شود . در دوران بلوغ به دلیل جهش رشد،نیاز دختران و پسران به آهن

بیشتر از دوران قبل است و در صورتی که از منابع غذایی حاوی آهن در برنامه غذایی روزانه به اندازه کافی مصرف نشود نوجوان به سرعت در معرض خطر  کمبود آهن و کم خونی ناشی از آن قرار می گیرد.

دختران در سنین بلوغ،علاوه بر جهش رشد ،به علت عادت ماهانه و از دست دادن خون نسبت به کم خونی فقر آهن بسیار حساستر و آسیب پذیرتر هستند و به این دلیل کم خونی فقر آهن در دختران در مقایسه با

پسران شیوع بالاتری دارد .

عادات و رفتار های غذایی خاص در دوران مدرسه و بلوغ اغلب موجب می شود که کودکان و دانش آموزان به جای مصرف غذاهای خانگی از غذاهای غیر خانگی مانند انواع ساندویچ های سوسیس و کالباس

پیتزا ، تنقلات غذایی کم ارزش مانند چیپس ، نوشابه شکلات و پفک استفاده نمایند و به این دلیل در معرض خطر کمبود آهن قرار می گیرند  زیرا این غذاها از نظر آهن فقیرند .

تغییرات خلق خو در دوران بلوغ ممکن است موجب کم اشتهای بشود و به علت مصرف ناکافی غذا ، دریافت آهن و سایر مواد مغذی محدود می شود

عدم رعایت اصول بهداشتی ،آب آشامیدنی ناسالم ، تولت های غیر بهداشتی عدم شستشو و ضد عفونی صحیح سبزی های خام و در نتیجه ابتلا به  آلودگی  های انگلی از دیگر عوامل مؤثر در بروز کم خونی فقر آهن هستند . آلودپی هاد انگلی مثل شیستوزومیا و کرم قلاب دار و ژیاردیا  موجب کم خونی فقر آهن می شوند. آلودگی به شیستوزومیا و کرم قلاب دار در کشور ما شایع نیست اما آلودگی به ژیاردیا که در سنین مدرسه شایع است می توانند با کاهش اشتها و کاهش جذب آهن موجب کمبود آهن شوند .

مهمترین و شایع ترین علل بروز کمبود آهن ،مصرف کم انواع گوشت بویژه گوشت قرمز است که آهن قابل جذب دارد.

از عوامل دیگر مصرف چای قبل از غذا یابلافاصله بعد از غذاست .تانن موجود در چای می تواند چای می تواند  جذب آهن را به مقدار قابل ملاحظه ای کاهش می دهد .

مصرف ناکافی مواد غذایی حاوی ویتامین C   نیز احتمال برو. کمبود آهن را افزایش می دهد . ویتامین C   که در میوه ها و سبزیجات تازه و خام وجود دارد موجب افزایش جذب غذا می شود . کمبود ویتامین Cموجب کاهش جذب آهن و در نتیجه کمبود آهن می شود .

مصرف نان هایی که در تهیه ی آنها از جوش شیرین استفاده می شود  ، یکی دیگر از عوامل مؤثر در بروز کمبود آهن است .

جوش شیرین موجب باقی ماندن ماده ادی به نام اسید فیتیک در نان می شود که کاهنده ی جذب آهن است . در نانی که در تهیه ی آن از خمیر مایه یا خمیر ترش استفاده می شود ،اسید فیتیک مهار شده و مانعی در جذب آهن نمی شود . در سالهای اخیر تلاش های زیادی برای حذف جوش شیرین از چرخه ی تولید نان و استفاده از خمیر مایه تر کشور صورت گرفته است.